Јас , заедно со добро друштво , поминав прекрасен викенд , посветен на овие убавини , кои ги гледам и од мојот дом во Битола. Се искачивме од село Нижеполе до Големо Езеро преку Дебел Рид , за околу 3 часа . Преноќивме во планинарскиот дом , каде бевме топло пречекани. Тука станува јасна закрепнувачката моќ на чајот , подготвен во планинарскиот дом од искусните планинари , кои велат дека како пелистерските очи нема никаде на светот. Само овде покрај езерата ви доаѓа да посегнете по небото , каде има волшебен отсјај на ѕвездите … Утредента после испиеното кафе на изгрејсонце , покрај Малото Езеро се искачивме на самиот врв или на Антена. Се спуштивме до Инфоцентарот за околу 3 часа , минувајќи покрај Ловечка куќа, Втора река , Палиснопје , каде се протега раскошна глетка – Битола , рамнината Пелагонија , вештачкото езеро Стрежево, цела Преспа и дури планината Олимп . Имавме среќа по патот да не придружува разиграната песна на шарениот и црниот клукајдрвец , шумската чучулига , лештарката , мелодичниот црцор на ретките птици .
Силно препорачувам , додека го пиете утринското кафе на Широк сокак во Битола подгответе се да појдете на Пелистер, името на најголемиот врв на планината Баба (најјужната планина на Балканот со алпски карактер) и воедно трет највисок врв во Македонија, синоним за самата планина дури и за Битола.
Националниот парк “Пелистер” ( на височина од 700 м. до 2.601 м.) изобилува со недопрени природни феномени , специфична геолошка конструкција , несекојдневна планинска вегетација и со специфичните климатски услови ја одржуваат целината на ова природно богатство.
Горските очи со најубав поглед кон небото ….
Големото Езеро (надморска височина 2.218 м. , со должина 233 м. , широчина 162 м. , длабочина 14,5 м. ) и Малото езеро (надморска височина 2.180 м. , со должина 79 м. , широчина 68 м. , длабочина 2,5 м.).
Од периглицијалните релјефни појави на Пелистер , највпечатливи се камените реки. Најизразени се на северната страна на возвишението Црвена Стена и над месноста “Копанки”.
Од шумските дрвни видови најголема вредност има моликата – автохтон вид на петоигличест бор со терциерна старост кој расте само на неколку планини на Балканскиот Полуостров.
Разнообразноста на фауната ја збогатуваат и дивите животни како мечката , волкот , рисот , дивокозата , дивата свиња , обичниот елен.
Причината поради која ја сакам планината е нејзиното влијание врз мене од секаков аспект – физички , духовен …. Природата ме мотивира , инспирира да творам и да ја збогатувам мојата музика …
Изготвила: СТЕФАНИЈА
Фото: Димитрија Р.